Fiat 500 D
Fiat 500 D to ikona włoskiej motoryzacji, która na stałe wpisała się w historię samochodów miejskich. Ten klasyczny model, produkowany w latach 60., do dziś zachwyca swoim designem. Jeśli interesujesz się kultowymi pojazdami i chcesz poznać więcej szczegółów na temat legendarnego Fiata 500 D, ten artykuł jest dla Ciebie. Przeprowadzimy Cię przez historię, najważniejsze cechy techniczne oraz powody, dla których Fiat 500 D wciąż budzi emocje wśród miłośników motoryzacji na całym świecie.
inż. Szymon Urbaniak
Fiat 500 D to samochód, który będzie bohaterem tego artykułu. W poprzednim wpisie na blogu, szczegółowo opisaliśmy wersję Fiata 500 Sport, która była produkowana tylko przez krótki okres czasu. Początkowe niedopracowania, wynikające z błędnych założeń technicznych i marketingowych, szybko zostały zapamiętane przez potencjalnych klientów. Kierownictwo Fiata zdecydowało się jednak na znaczną inwestycję w model 600.
Jednakże wkrótce Fiat przekonał się, że warto wprowadzić pewne zmiany, aby ulepszyć model 500 i wprowadzić na rynek nową wersję. Fabryka podjęła decyzję o wdrożeniu istotnych modyfikacji, które miały na celu zwiększenie sprzedaży Fiata 500. Dzięki tym działaniom zyskano pewność, że model 500 nie stanowi zagrożenia dla popularnego modelu 600.
Tak narodziła się wersja D – pełnowartościowy pojazd, który z dumą zagościł w salonach samochodowych. Inżynierowie szybko naprawili wszystkie niedociągnięcia, dzięki czemu samochód stał się bardziej praktyczny i zyskał nowoczesny wygląd.
Wprowadzając te zmiany, Fiat skutecznie poprawił swoją ofertę i wzmocnił pozycję Fiata 500 na rynku. Dzięki tym udoskonaleniom, model 500 D zyskał uznanie wśród klientów, co przyczyniło się do jego sukcesu w kolejnych latach.
Większy Silnik i Wygodna Kanapa
Fiat 500 D przeszedł istotne zmiany, które znacząco poprawiły jego komfort. Wprowadzono mocniejszy silnik do pojemności 499,5 cm³, który teraz generuje moc 19,5 Cv (według normy Cuna). Zmiany te nie ograniczyły się jedynie do specyfikacji technicznych – nowa, przestronna tylna kanapa, uzyskana dzięki podniesieniu dachu i dodaniu wnęki podłogowej, znacznie podniosła komfort podróży. Innowacje te zaprezentowano na Salonie Samochodowym w Turynie w październiku 1960 roku. Fiat 500 D z sukcesem zastąpił starsze modele, takie jak Tetto Apribile i Transformabile, co przyczyniło się do znacznego wzrostu sprzedaży.
Rozpoczęła się Epoka Legendarnego Fiata 500
Fiat 500 D oznaczał początek nowej ery w motoryzacji, łącząc wyjątkowy styl z nowoczesną funkcjonalnością. Model ten nie tylko zdobył serca miłośników klasycznych samochodów, ale także wyznaczył nowe standardy w segmencie małych aut miejskich. Dzięki wprowadzonym zmianom Fiat 500 D stał się symbolem innowacji i jakości, co zapewniło mu trwałe miejsce w historii motoryzacji.
Nadwozie Fiata 500 D
Na początku przyjrzymy się nadwoziu Fiata 500 D. Od momentu premiery tego modelu w październiku 1960 roku aż do zakończenia jego produkcji w marcu 1965 roku nadwozie pozostawało praktycznie niezmienione. W ostatnim okresie produkcji jedyną widoczną zmianą były krótsze listwy boczne. W pierwszych miesiącach 1961 roku tłoczenie numeru podwozia oraz tabliczka znamionowa znajdowały się na środku przedniego przedziału. Późniejsze egzemplarze miały numer podwozia oraz tabliczkę znamionową przeniesione na prawą stronę.
W fabryce w Turynie wyprodukowano łącznie 640 520 egzemplarzy Fiata 500 D.
Oświetlenie w Fiat 500 D
Podczas gdy przednie reflektory pozostały bez zmian w porównaniu do poprzednich wersji, boczne kierunkowskazy zostały zmodernizowane. Nowe kierunkowskazy miały mały, okrągły kształt, były zrobione z pomarańczowego plastiku i posiadały metalową, głęboko tłoczoną podstawę. Przytwierdzano je do nadwozia za pomocą dwóch nakrętek o wymiarze 7 mm, rezygnując z użycia podkładek.
Tylne światła również przeszły istotną zmianę, zyskując bardziej wypukły i wydłużony kształt.
Kwestia Estetyki
Przedni emblemat Fiata 500 D pozostał podzielony na trzy części. Składał się z dwóch wąsów z polerowanego aluminium oraz środkowej części z logo FIAT, wykonanego z tworzywa sztucznego. Inżynierowie nie zmienili aluminiowych listew na przedniej pokrywie i po bokach samochodu. Dopiero pod koniec produkcji, we wrześniu 1964 roku, zdecydowano się skrócić tylną listwę montowaną nad tylnym błotnikiem. Listwę aluminiową przymocowano sześcioma zatrzaskami, a zderzaki przytwierdzono przy użyciu przekładek ze stali ocynkowanej.
Dach
Warto zwrócić uwagę na dach Fiata 500 D, który mimo że wykonano z metalu, co nie było nowością w porównaniu do wersji Tetto Apribile, wprowadzał pewne innowacje. Jego podwyższenie stanowiło istotne ulepszenie, znacząco poprawiając komfort podróżowania. Konstrukcja dachu prezentowała się ciekawie – nad wlotem powietrza zamontowano listwę, przykręcaną za pomocą wpuszczanych śrub. Między dachem a nadwoziem zainstalowano gumową uszczelkę, która zapewniała lepszą szczelność. Rama dachu była malowana na szaro (Fiat 684), a system otwierania i zamykania dachu opierał się na dwóch zaczepach umieszczonych po lewej i prawej stronie.
Pomimo tego, że oficjalnie żadna fabryczna wersja Fiata 500 D nie była dostępna z całkowicie rozkładanym dachem, modyfikacje były możliwe poza fabryką. Metalową część dachu można było zdjąć, co otwierało możliwość dostosowania pojazdu do indywidualnych potrzeb. Niektóre źródła sugerują, że istniała opcja dodatkowego wyposażenia Fiata 500 D w rozkładany dach, choć producent oficjalnie nie proponował takiej modyfikacji.
Co kryje przednia pokrywa?
Zmiany pod Maską
Zajrzyjmy pod przednią pokrywę, gdzie zauważymy istotne zmiany. Mimo, że auto wciąż należy do segmentu A, co oznacza, że jest jednym z najmniejszych samochodów, inżynierowie zdołali zwiększyć przestrzeń wewnętrzną. Wprowadzili ważną modyfikację w konstrukcji zbiornika paliwa. Nowy zbiornik nie wypełnia już całej powierzchni komory bagażnika. Umieścili go po lewej stronie, co pozwoliło na lepsze zagospodarowanie przestrzeni. Nowy zbiornik miał pojemność 21 litrów i jego podstawa przypominała kształtem kwadrat. Mocowali go do podwozia za pomocą metalowej obejmy. Kolor zbiornika paliwa to czarny półmat (Fiat 601), a korek był ocynkowany i nie różnił się od tych stosowanych w poprzednich wersjach.
Wnętrze Bagażnika i Akcesoria
Wnętrze bagażnika zostało wyściełane gumową matą, która pełniła funkcję dodatkowego zabezpieczenia komory. W płóciennej torbie z napisem „Fiat 500” znajdowały się narzędzia i podnośnik. Torbę umieszczono nad prawym nadkolem i przymocowano do nadwozia za pomocą gumowych pasków Pirelli. Jakie narzędzia były dostępne w tej torbie? Znajdowały się tam: śrubokręt z drewnianą rączką, klucze w rozmiarach 8-10 i 13-17, klucz nr 17 do odkręcania kół, przebijak, klucz do wymiany świec zapłonowych oraz szczypce (kombinerki). Wszystko potrzebne do przeprowadzenia ewentualnych napraw na drodze.
Koło Zapasowe i Skrzynka Bezpieczników
Koło zapasowe nadal znajduje się w tym samym miejscu, co w poprzednich wersjach. Inżynierowie przymocowali je za pomocą gumowego paska, który łączył zbiornik paliwa z pasem przednim.
W komorze pod przednią maską zauważymy zmiany w skrzynce bezpieczników. Nowa skrzynka, o podłużnym kształcie i czarnym kolorze, została umieszczona po lewej stronie w górnej części komory. Inżynierowie Fiata odpowiedzialni za tę modyfikację zadbali o jej lepszą dostępność.
Zbiornik płynu Hamulcowego i Spryskiwacz
Zbiornik płynu hamulcowego marki Stars znajdował się po lewej stronie komory silnika, gdzie inżynierowie zamocowali go do nadkola za pomocą niemalowanego żelaznego wspornika.
Ponadto, w listopadzie 1961 roku inżynierowie Fiata wprowadzili nową funkcjonalność do modelu 500 D, dodając dwie dysze z ręczną pompką do spryskiwacza. Umieścili je w kokpicie, aby poprawić komfort użytkowania. Zbiorniczek na płyn do spryskiwaczy zainstalowali na dwóch haczykach po lewej stronie zbiornika paliwa, co ułatwiało dostęp do jego uzupełnienia.
Tak więc, tym subtelnym akcentem możemy wrócić do omówienia dalszych zmian w nadwoziu.
Wnętrze Fiata 500 D.
Ramiona Wycieraczek i Ich Wykończenie
Ramiona wycieraczek szyby przedniej pozostały niezmienione w stosunku do poprzedniego modelu. Fabryka nadal montowała chromowane ramiona marki Magneti Marelli. Ponadto, pióra marki Arman, które były najczęściej chromowane, rzadko malowano w kolorze czarnym.
Komfort Wnętrza Pierwszej Serii
Wnętrze pierwszej serii Fiata 500 D, które zaprezentowano w 1960 roku, nie różni się znacząco od poprzedniego modelu. Jednakże warto zwrócić uwagę na to, że projektanci jeszcze bardziej zadbali o komfort pasażerów. Na przykład, tylna kanapa, w odróżnieniu od modelu z 1959 roku, zyskała możliwość składania, co pozwoliło zwiększyć powierzchnię bagażową. Dodatkowo, kanapa została wyściełana gąbką.
Detale Wykończenia Wnętrza
Osłony przeciwsłoneczne wykonano z tworzywa, a mocowania zrobiono ze stali nierdzewnej. Lusterko wsteczne miało prostokątny kształt z lekko zaokrąglonymi bokami. Dodatkowo, jego obudowę pomalowano na czarny kolor.
Zmiany w Konstrukcji Szyb i Drzwi
Szyby trójkątne pozostały niezmienione do listopada 1960 roku. Następnie uproszczono ich konstrukcję. Warto podkreślić, że projektanci w celu ułatwienia zamykania drzwi w pierwszej serii zastosowali aluminiowe klamki. W drugiej serii wprowadzili wytłoczone uchwyty w korpusie drzwi. Dodatkowo, w drzwiach umieszczono korbkę do podnoszenia szyby.
Tapicerka i Wykończenie Wnętrza
Tapicerka zarówno boczków drzwi, jak i foteli była wykonana z imitacji skóry. Jednak na specjalne zamówienie możliwe było zastosowanie tkaniny (dopiero od połowy 1963). Kolorystyka dopasowywała się do lakieru nadwozia. Co ważne, kontynuując od marca 1959 roku inżynierowie montowali zagłówki na tylnych słupkach od strony wewnętrznej. Zagłówki wyściełano i pokryto imitacją skóry w kolorze szarym. Pełniły one ważną funkcję ochrony głów pasażerów podczas jazdy po wyboistych drogach. Zapewniały wygodne podparcie podczas długich tras. Dodatkowo, zakrywały widoczne otwory od śrub mocujących dach.
Kokpit
Kierownica oraz osłona przewodów na kolumnie kierownicy były w kolorze jasnoszarym. Licznik niezmiennie miał skalę 110 km/h. Wnętrze zyskało nowego charakteru za sprawą kokpitu. Warto podkreślić, że produkcja modelu Fiat 500 D dzieliła się na dwa etapy: pierwsza seria oraz druga.
W pierwszej serii, a więc do ok. 1961 roku przed zamontowaniem popielniczki w kokpicie nie było znaczących zmian. Na środku deski rozdzielczej umieszczone zostały: kontrolka kierunkowskazów z możliwością regulacji jasności za pomocą obrotowej obudowy. Poniżej znajdowała się stacyjka z chromowanym pierścieniem. Po jej lewej stronie umieszczono włącznik oświetlenia licznika, a po prawej włącznik wycieraczek. Pomiędzy stacyjką, a kontrolką kierunkowskazów był włącznik świateł pozycyjnych.
Pod spodem deski rozdzielczej znajdował się przyspawany do niej metalowy schowek. Pod nim umieszczone było mocowanie linki gazu ręcznego. Doprowadzające gorące powietrze dwie rurki w kolorze czarnym półmat (Fiat 601) znajdowały się także pod deską rozdzielczą. Przymocowane były za pomocą dwóch niewielkich nakrętek.
Druga seria Fiata 500 D była doposażona w czarna popielniczkę z aluminiową obudową. Ponadto, przeniesiono kontrolkę kierunkowskazów, tak by znajdowała się po lewej stronie przy kontrolce włączników świateł drogowych.
Dlaczego Fiat 500 D Stał się Ikoną Klasycznej Motoryzacji?
Fiat 500 D cieszy się ogromną popularnością wśród kolekcjonerów z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, ten model, wprowadzony na rynek w latach 60-tych, odzwierciedla charakterystyczny styl tamtej epoki. Dodatkowo, jego kompaktowe wymiary i funkcjonalność sprawiają, że Fiat 500 D wyróżnia się na tle innych klasyków motoryzacji. Warto podkreślić, że samochód ten nie tylko przyciąga uwagę estetyką, ale także swoją historią i rolą, jaką odegrał w rozwoju motoryzacji miejskiej.
Co więcej, Fiat 500 D zdobył uznanie dzięki solidnej konstrukcji i niezawodności, które zapewniły mu trwałość na przestrzeni lat. W rezultacie, model ten stał się poszukiwanym obiektem dla pasjonatów motoryzacji, którzy doceniają jego unikatowość. Wiele egzemplarzy przeszło staranną restaurację, co dodatkowo zwiększa ich wartość. W efekcie, Fiat 500 D pozostaje jednym z najbardziej pożądanych klasyków, który przyciąga uwagę zarówno miłośników samochodów, jak i inwestorów.
Następcą Fiata 500 D był model Fiat 500 F.
