Fiat 500 N – kolejne wersje
W ciągu pierwszych 3 miesięcy sprzedano 7 538 egzemplarzy I serii Fiata 110 Nuova. To była mała liczba, ponieważ Fiata 600 sprzedano 22 652 sztuki, a 1100 – 10 282. Fabryka musiała poczynić coś, by spopularyzować wśród społeczeństwa samochód Fiat 110 Nuova i tym samym zwiększyć zainteresowanie kupnem tego mikro samochodu. Z tego powodu pojawiły się dwie wersje: Fiat 500 N Economica oraz 500 N Normale.
inż. Szymon Urbaniak
Ekonomiczne aspekty to nie jedyne zmiany jakie zostały zaprezentowane w Turynie w 1957 roku. Wtedy po raz pierwszy spotkano się z pojęciem Fiat 500 N Normale. Na pierwszy rzut oka widzimy, że przestano używać nazwy Fiat 110 Nuova. Wśród Włochów przyjęła się nomenklatura Fiat 500 i tak zostało do dziś. Ponadto samochód zaczął generować 15KM/ 4200 obr./min, a jego prędkość maksymalna wynosiła 90 km/h.
Poprawiono w niej też ogranicznik szyby trójkątnej, która (jak wyjaśnialiśmy w poprzednim artykule) sprawiała małe problemy kierowcy. Rozpoczęto oznaczać silnik kodem 110.000. Cena za samochód wynosiła 465 tys. lirów.
Wersja Economica była bogatsza od Normale. Dołożono do niej aluminiowe ramki świateł mijania oraz listwy na masce i progach. Pojawiły się opuszczane szyby – co stanowiło olbrzymią wygodę dla podróżujących samochodem. Tylna kanapa nie była już zwykłą dyktą, a została wyściełana. Inżynierowie zmienili także kokpit, a dokładniej przełączniki, które się na nim znajdowały przeniesione zostały na wał kierownicy. Lampka kontrolna została umieszczona w miejscu przełącznika kierunkowskazu. Na zewnątrz zmiany pojawiły się na kołach, do których dołożono aluminiowe dekielki. Na tylnej klapie natomiast pojawił się napis Nuova 500. Kod silnika to również 110.00. Włosi musieli za ten model Fiata 500 zapłacić 490 tys. lirów.
Transformabile i Tetto Apribile.
Kolejne znaczące zmiany przyniósł rok 1959, w którym zaprezentowano w Genewie dwie nowe wersje modelu Fiat 500 N: Transformabile oraz Tetto Apribile. Obie te wersje miały wspólne nadwozie, które rozróżniane były poprzez rodzaj montowanego dachu.
Wersja Transformabile była w dalszym ciągu kontynuacją wersji Economica charakteryzując się miękkim dachem otwieranym, aż do wlotów powietrza silnika. Natomiast wersja Tetto Apribile miała dach w stylu faltdach (sunroof).
Jeśli chodzi o nadwozie, model zaprezentowany w 1959 był czteroosobowy. Zamontowano tylną kanapę (zamiast dykty). Zmodyfikowano panel podłogowy, by zrobić miejsce na nogi pasażerów. Z powyższych przyczyn zwiększono nośność pojazdu, a wraz z tym konieczne było wzmocnienie osi tylnej. Poprawiono charakterystykę silnika, w którym wzrosła moc do 16,5 KM. Prędkość osiągnęła 95 km/h. Wersja Transformabile była tańsza, bo jej cena wynosiła 395 tys, lirów. Za Tetto Apribile trzeba było zapłacić 435 tys. lirów. W tamtych latach stal, której używano do konstrukcji samochodów, była bardzo drogim materiałem. Od ilości, której użyto do produkcji zależała cena pojazdu. Tetto apribile w wielu przypadkach posiadało aluminiowe listwy ozdobne z boku pojazdu i na masce przedniej.
Oświetlenie
W listopadzie 1959, a więc osiem miesięcy po pojawieniu się wersji Transformabile i Tetto Apribile nastąpiły kolejne zmiany. Z uwagi na nowelizacje przepisów w Kodeksie Drogowym inżynierowie wprowadzili nowe oświetlenie zewnętrzne. Zintegrowane boczne światła w kształcie łzy, które pełniły funkcje kierunkowskazu i światła pozycyjnego przeniesiono na pas przedni w miejsce wlotów powietrza. Na przednim błotniku zamontowano okrągły kierunkowskaz w kolorze pomarańczowym. Natomiast światła tylne powiększono dodając do nich odblaski.
Ustawa w Kodeksie Drogowym dotycząca zmiany oświetlenia powstała w lipcu 1959. Stąd też Fiat przygotował się do zmian, by od stycznia 1960 spełnić wymagalność nowych przepisów.
Podsumowując…
Wersja Tetto Apribile produkowana była do października 1960 roku kończąc tym samym produkcję modelu Fiat 500 N. Transformabile była jeszcze dostępna na zamówienie aż do marca 1961.
W krótkim odstępie czasu, w jakim produkowano I serię Fiata 500 (później Economica i Normale oraz Transformabile i Tetto Apribile) nastąpiło aż 10 etapów ewolucji. Każda z nich wprowadzała istotne kwestie. Na chwilę obecną nie jesteśmy w stanie odnaleźć bardziej szczegółowych informacji o zmianach, które następowały w modelach. Były one tworzone na zasadzie eksperymentów, o których niekoniecznie informowano klientów. W tamtych latach społeczeństwo nie przywiązywało aż tak dużej uwagi aspektom technicznym. Fabryki też z uwagi na braki komponentów używały to, co aktualnie było dostępne na rynku.
Jako małą ciekawostkę należy wspomnieć, że od grudnia 1957 samochody Fiat 500 były eksportowane do Ameryki. W Stanach Zjednoczonych auta spotkały się z dużą sympatią. Było to coś nowego wśród wielkich amerykańskich samochodów. Napotkały się one jednak z szeregiem problemów, by dopasować się do przepisów drogowych. Jest to temat na osobny artykuł, bo bez wątpienia jest tu wiele do opowiedzenia.
Następcą Fiata 500 N był model Fiat 500 D.
